Yvonne stond aan de oever van de rivier de Lech, diep in gedachten verzonken. Het was winter in Oostenrijk, maar de kou leek vandaag minder scherp dan de afgelopen dagen. De lucht was helder, en een zachte, ijzige wind blies door de vallei. De rivier stroomde traag en stil, bijna alsof ze met de seizoenen mee tot rust was gekomen. Het waterniveau was laag, veel lager dan ze zich kon herinneren van vorige winters. Ze keek over het water naar de bergen in de verte. Het middaglicht scheen fel in haar ogen, maar ze kon niet anders dan blijven staren. Het tegenlicht gaf de bergen een mysterieus, bijna magisch silhouet.…