Haus Weissenbach

Yvonne bij de rivier de Lech

Yvonne stond aan de oever van de rivier de Lech, diep in gedachten verzonken. Het was winter in Oostenrijk, maar de kou leek vandaag minder scherp dan de afgelopen dagen. De lucht was helder, en een zachte, ijzige wind blies door de vallei. De rivier stroomde traag en stil, bijna alsof ze met de seizoenen mee tot rust was gekomen. Het waterniveau was laag, veel lager dan ze zich kon herinneren van vorige winters.

Ze keek over het water naar de bergen in de verte. Het middaglicht scheen fel in haar ogen, maar ze kon niet anders dan blijven staren. Het tegenlicht gaf de bergen een mysterieus, bijna magisch silhouet. Alleen op de toppen lag er sneeuw, een dunne witte laag die de hoogste pieken bedekte als een zacht dekentje. De rest van de bergen was kaal, rotsachtig en grijs, met hier en daar een paar kale bomen die dapper standhielden tegen de strenge winter.

Yvonne had altijd een bijzondere band gehad met deze plek. De rivier, de bergen, de koude wind die door de vallei trok – het voelde allemaal als thuis. Ze was als kind vaak in Oostenrijk geweest, samen met haar ouders, en later als volwassene om te ontsnappen aan de drukte van het dagelijks leven. Maar nu voelde het anders. Er was een bepaalde rust die ze nog niet eerder had ervaren, alsof de natuur haar iets probeerde te vertellen.

Ze ademde diep in en liet de frisse lucht haar longen vullen. Het was alsof de winter zelf haar welkom heette, met zijn stilte en zijn koude omhelzing. Yvonne sloot haar ogen voor een moment en luisterde naar het zachte ruisen van het water. Het geluid was rustgevend, bijna hypnotiserend, en ze voelde een diepe kalmte over zich heen komen.

Toen ze haar ogen weer opende, voelde ze zich verbonden met de wereld om haar heen, meer dan ooit tevoren. De bergen, de rivier, de sneeuw op de toppen – het was allemaal een deel van haar, net zoals zij een deel was van deze tijdloze plek. Ze weet dat ze hier nog vaak zou terugkomen, samen met haar man Mark en dochters Iris en Esmee, om te genieten van de eenvoud en de schoonheid van de winter aan de Lech.